شبیه چند لحظه پیش از تاریکی کامل

از وقتی رسیده ام کتابم را گذاشته ام رو به رویم گاهی میخوانمش، گاهی فکر میکنم، گاهی فکر میکنم،  گاهی فکر میکنم،  گاهی میخوانمش. فاطمه حرف میزند سرم را بلند میکنم نگاهش میکنم دلداری اش میدهم دوباره سرم را میبرم لای کتابها،  فاطمه می آید کنارم میخندد که دلم برایت تنگ شده بود،  معذب میگویم من هم،  نگاهم میکند که دروغ نگو، تو دلت تنگ نشده بود، اصلن تو دلت برای کسی تنگ میشود؟ نگاهش میکنم دوباره سرم را میبرم توی کتاب "درباره ی چند ابهام"  صفحه ی39 من همیشه کند میخوانم همه ی کتابها را کند میخوانم،  مدتها طول می‌کشد تا تمام اش کنم بلند میشوم باید یک غلطی یکنم تمام امروز را یک تخم گوجه خورده ام و برای فردا هم غذا ندارم فردا صبح که بروم نمیدانم کی برمیگردم، دیشب خوراک مرغ داشته ام بلند میشوم میروم سمت آشپزخانه دلم نمی خواهد حرف بزنم همیشه گفته ام میزانی از اندوه هست که آدم را ساکت تر میکند، سکوت های طولانی ام این روزها فقط موقع دلداری دادن به دیگران شکسته میشود انگار وظیفه ای که در قبال زندگی داری بی هیچ توقعی از دیگران شبیه یک ربات برنامه ریزی شده به دیگران نگاه میکنی و آرزو میکنی این زندگی شان نباشد که اوضاع بهتری داشته باشند و بعد میروی سراغ کارهای خودت بی توقعی از جانب شان، دلم میخواهد یکسال تمام گریه کنم اما حتی از فکر اینکه بلخره بعد از این یکسال باید به زندگ. بازگشت و دوباره زندگی کرد میترسم، مرغ ها را قسمت میکنم روغن را میگذارم گرم بشود تکه ها را می اندازم داخل روغن، ممکن است فردا اصلن نخورمشان اما ترجیح میدهم غذا همراهم داشته باشم که اگر گرسنه ام شد پول بالای غذا ندهم، صدای سرخ شدن می آید زیر گاز را کم میکنم من همیشه از روغنی که موقع سرخ کردن دستم را بسوزاند میترسم آنقدر میترسم که همیشه احتیاط میکنم، آنقدر احتیاط میکنم که هیچ وقت اجازه نداده ام اتفاق بیفتد شاید اگر یکبار با روغن دستم را بسوزانم دیگر انقدرها نترسم شاید از یک جایی آدم باید بگذارد همه ی اتفاق هایی که افتادنش برایش ترسناک است بیفتند تا راحت شود تا دیگر بی خیال شود زیر ماهیتابه را زیاد میکنم دستم را نزدیک اش میکنم صدای روغن ها می آید دستم را میکشم عقب زیر ماهیتابه را کم میکنم. چشمهایم را میبندم تصور ترس از خود ترس ترسناک تر و این احمقها نمیفهمند دلتنگی شبیه همین ماهیتابه ای که بارها دستم را تا نزدیکش بردم و دوباره زیرشو کم کردم. که حتی دیگه از تصورشم میترسم